O projektu

Minuli vekovi ostavili su Raški bogato kulturno-istorijsko nasleđe, manastire i crkve iz ranog srednjeg veka koji predstavljaju bisere srpske srednjevekovne arhitekture i umetnosti. U Raškoj oblasti se nalazi mnoštvo manastira kao što su Studenica, Đurđevi Stupovi, Sopoćani, Visoki Dečani, Gračanica, Žiča i Pećka Patrijaršija. Najpoznatiji, i vredni svake pažnje, u samoj Raški su manastiri Gradac, Stara i Nova Pavlica i Končul. Cilj projekta je da ukaže na njihov značaj i pravoslavlje kroz vekove. Kroz emisije bavićemo se srpskim manastirima i crkvama koji odolevaju zubu vremena kroz vekove i svedoci su burnih i teških prilika kroz koje je Srbija prolazila i kroz koje je istrajavala.


„Petrova crkva, punim nazivom crkva Svetih apostola Petra i Pavla, najstariji je spomenik crkvene arhitekture na prostoru Srbije, saborni hram prve srednjevekovne srpske države u Rasu i prvobitno sedište raške episkopije dok su Đurđevi stupovi jedan od najstarijih srpskih manastira, koji je podigao veliki župan Stefan Nemanja“, i oba spomenika svedoče“ o temeljima i kontinuitetu razvoja samostalne srpske države i sticanja crkvene autokefalnosti“.

U dolini reke Ibar, među mnogim drugim spomenicima, o istoriji srpske države svedoče i dva manastira – Stara i Nova Pavlica. Ove dve bogomolje, koje nose isto ime, nalaze se na maloj udaljenosti jedna od druge i nadopunjuju se u svojoj religioznoj i turističkoj vrednosti. Svojom istorijom i svedočenjima oba ova manastira od velikog su kulturnog i duhovog značaja. Kako za samo mesto Pavlicu, tako i za celokupno srpsko nasleđe, ove bogomolje predstavljaju riznice podataka o srpskim vladarima, srpskom identitetu i povesti. Pored toga, ove građevine su vredne u svetu graditeljstva, arhitekture, i umetnosti. Zato, kada se budete našli u njihovoj blizini, potrudite se da njihov celokupni značaj sagledate iz svih uglova.

Smešten u području Stare Raške, na šumovitim padinama Golije, na uzvišenju koje meštani nazivaju Petrov Krš, manastir Gradac podignut je u drugoj polovini 13. veka, na ostacima nekadašnje crkve. Zadužbina kraljice Jelene Anžujske, žene srpskog kralja Uroša I Nemanjića, pravi je pravoslavni biser u Dolini jorgovana. Osnovan je kao veliki muški manastir. Ktitorka ga je bogato opremila i o njemu se posebno starala. Bio je zaštićen masivnim zidom i imao je dva ulaza. U manastirskom kompleksu nalaze se građevine: velika Bogorodična crkva i manji hram Sv. Nikole Čudotvorca Mirlikijskog na steni, iznad ulaza u manastir.

Put do manastira Studenice vodi kroz Ibarsku "Dolinu vekova" u kojoj je nekada bilo jezgro srednjovekovne srpske države Raške. Veliki župan Stefan Nemanja, utemeljivač pomenute nezavisne države Raške i rodonačelnik moćne dinastije Nemanjića, podigao je Bogorodičinu crkvu, svoju zadužbinu, pre više od osam vekova. U njoj počiva, ne kao vladar, već kao skromni monah,svetac Simeon, sa svojom ženom, monahinjom Anastasijom i njihovim sinovima, Vukanom i Stefanom Prvovenčanim. Godine 1986., u kojoj je proslavljala osam punih vekova svog postojanja, Studenica je upisana u listu svetsve baštine UNESCO-a kao spomenik univerzalne vrednosti. Manastirski kompleks i arhitekturu Studenice čine glavna manastirska crkva posvećena Bogorodici, Kraljeva crkva (posvećena sv.Joakimu i Ani) i crkva sv. Nikole-Nikoljača,a u okviru manastirskog kompleksa su i ostaci temelja crkve sv.Jovana, Savina trpezarija, kula, riznica, konaci...

Značaj koji Žiča, kao simbol osnivanja srpske države, autonomije srpske crkve i nacionalnog identiteta ima u istoriji srpskog naroda, je nemerljiv. Stoga i studije i zaokupljenost naših istraživača ovom srpskom svetinjom ne jenjava kroz vekove. Iako sudbina nije uvek bila naklonjena ovom svetom mestu, svest o njegovoj vrednosti nikada nije nestala u vrtlozima srpske istorije. Kroz emisiju „Srpske svetinje Raške“ upoznaćemo vas bliže sa značajem koji ovaj manastir ima kroz istoriju dugu 800 godina.